همیشه پای پول در میان است! حکایت بازار گسترده و صنعت وسیعی که پیرامون جراحی‌های زیبایی شکل گرفته هم همین است؛ صنعتی که موجب شده استاندارد‌های عجیبی در حوزه زیبایی شکل بگیرد. این استاندارد‌های زیبایی روزبهروز بیشتر و موجب شکل‌گیری صنعتی گسترده در دنیا می‌شود که گردش مالی چندین‌هزار‌میلیارد دلاری دارد؛ صنعتی که اصلی‌ترین مبلغان آن چهره‌های هالیوودی و بازیگرانی هستند که پس از انجام انواع جراحی‌های زیبایی و با کمک جلوه‌های تصویری و نور و حرکت استاندارد‌های خاصی از زیبایی چهره و اندام را به دنیا عرضه می‌کنند؛ استاندارد‌هایی که خیلی وقت‌ها در دنیای عادی امکانپذیر نیست و برای رسیدن به آن باید زیر تیغ جراحی بروید یا از روش‌های عجیب و غریب و خاص مانند تزریق ژل یا بوتاکس کمک بگیرید تا روند طبیعی زندگی و پیری و چین و چروک چهره را متوقف و چه بسا معکوس کنید و مورد توجه، تأیید و اقبال دیگران قرار بگیرید، اما پایان این رقابت سخت پول‌های کلانی است که به جیب پزشکان، تکنیسین‌ها و فعالان صنعت زیبایی می‌رود و عوارضی که برای زیباجویان بر جای می‌ماند.
چالش‌های صنعت زیبایی در کشور ما هم روزبهروز جدی‌تر می‌شود. تبعات ورود مراکز زیبایی زیرزمینی و ورود آرایشگران و افراد غیرمتخصص به حوزه‌های زیبایی را می‌توان در دادسرای جرائم پزشکی و پزشکی‌قانونی به روشنی دید. علاوه بر این حتی در فضای رسمی و در مراکز تخصصی زیبایی هم با چالش‌های متعددی مواجهیم، به گونه‌ای که سال‌هاست پزشکان تخصص‌های گوناگون بر سر جذب بیمار برای انجام جراحی‌های زیبایی باهم رقابت دارند و این رقابت حتی پا را از پزشکان فراتر گذاشته و به غیرپزشکان رسیده است. جالب این است که در برخی از کلینیک‌های زیبایی پزشکان برای آنکه بتوانند تعداد بالای مراجعان خود را مدیریت کنند، بخشی از کار را به تکنیسین‌ها می‌سپارند و همین مسئله هم موجب شده است به قول رئیس سازمان نظام پزشکی کشور با سونامی تکنیسین‌ها در جراحی‌های زیبایی مواجه باشیم. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد لازم است نه فقط سازمان‌ها و نهاد‌های متولی سلامت همچون وزارت بهداشت و نظام پزشکی بلکه نهاد‌های متولی سلامت روان و فرهنگ‌سازی همچون وزارت فرهنگ، مدارس، دانشگاه‌ها و سایر نهاد‌ها به میدان بیایند و برای حل معضل سونامی جراحی‌های زیبایی و آسیب‌های ناشی از آن فکری کنند. همچنان‌که در برخی کشور‌های دنیا انجام جراحی‌های زیبایی از مسیر روان‌شناس امکانپذیر است و تا زمانی که گواهی سلامت روان برای فرد خواهان انجام عمل‌های زیبایی صادر نشود، جراحان زیبایی اجازه ندارند بیمار را زیر تیغ ببرند و چهره و اندامش را دستکاری کنند چراکه افرد مبتلا به وسواس‌های فکری در حوزه زیبایی هیچ‌گاه به رضایت از خود نمی‌رسند و این مسئله موجب می‌شود به افسردگی و چالش‌های روحی- روانی دچار شوند، بگذریم از اینکه گاهی وقت‌ها برخی از جراحی‌ها به خصوص آن گروه از جراحی‌هایی که از سوی غیرپزشکان انجام می‌شود، می‌تواند آسیب‌های ماندگاری را موجب شود و نه فقط زیبایی برای فرد حاصل نمی‌شود بلکه تا آخر عمر باید با عوارض ناشی از آن مقابله کند.
